سازمان جهانی گمرک یک سازمان بین دولتی است که مقر آن در بروکسل بلژیک است. این سازمان برای ایجاد مقررات گمرکی ساده و هماهنگی ایجاد شده است. از زمانی که جنگ جهانی دوم کشورهای درگیر در حوزه اروپا را ویرانه کرد، ایجاد یک سازمان برای بازسازی این خرابی‌ها لازم بود. در اوایل قرن بیستم تجارت خارجی افزایش چشمگیری پیدا کرد. بعد از ایجاد سازمان گات  GATT موافقت‌نامه عمومی تعرفه و تجارت در سال ۱۹۴۸ که هدف آن بسط و توسعه تجارت بود، موضوع ایجاد مقررات یک‌نواخت و ساده و حذف موانع در راه تجارت خارجی مورد توجه قرار گرفت.

کشورهایی که در جنگ بیشتر آسیب دیده بودند، برای جبران ویرانی‌ها به ورود و صدور کالا نیاز بیشتری داشتند. در ۱۲ سپتامبر ۱۹۴۷ با شرکت ۱۳ کشور در کمیته همکاری اقتصادی اروپا، این کشورها ابراز تمایل کردند که برای حذف موانع گمرکی بین خود یک اتحادیه‌گمرکی ایجاد کنند. این کشورها در نهایت تصمیم گرفتند که نمانکلاتور طبقه‌بندی کالا و ضوابط تعیین ارزش گمرکی کالا را بخاطر منافع زیادی که در تجارت دارند، بصورت یک کنوانسیون بین‌المللی به اجرا در آورند. این کشورها هم‌زمان ۳ کنوانسیون ایجاد کردند :

١– نمانکلاتور

۲– ارزش

٣– شورای همکاری گمرکی و بالاخره در ۴ نوامبر ۱۹۵۲ در بروکسل بلژیک سازمانی بنام شورای همکاری گمرکی عملا ایجاد شد. سپس در سال ۱۹۹۴ به سازمان جهانی گمرک تغییر نام داد. کشور ما در سال ۱۹۵۲ هم‌زمان با کشورهای اروپایی به عضویت این سازمان درآمد. درحال حاضر تعداد اعضای سازمان جهانی گمرک، شامل ۱۸۳ کشور و اتحادیه اروپا است که سه چهارم آنها کشورهای در حال توسعه هستند و مجموعة ۹۸ درصد حجم تجارت جهانی را به عهده دارند و سازمان جهانی گمرک تنها سازمان بین‌المللی است که دارای صلاحیت در امورگمرکی است و به درستی می‌توان آن را صدای جامعه بین‌المللی گمرکات دانست. اجلاس افتتاحیه شورای همکاری گمرکی در ۲۶ ژانویه ۱۹۵۳–۶ بهمن برگزار شد و به همین دلیل ۲۶ ژانویه روز جهانی گمرک نام‌گذاری شده است. برای رسمیت بخشیدن به تصمیمات شورای مذکور، کنوانسیون شورای همکاری گمرکی ایجاد شد. این کنوانسیون دارای یک مقدمه و ۲۰ ماده است.

کنوانسیون شورای همکاری گمرکی در مقدمه تاکید می‌کند، دولت‌ها برای بالابردن درجه هماهنگی و یک‌نواختی در سیستم‌های گمرکی خودشان، مطالعه و بررسی در مشکلاتی که مانع بهبود و تدوین فنون و قوانین گمرکی ساده و هماهنگ است و با قبول اینکه همکاری بین دولت‌ها در خصوص تجارت بين‌الملل بهبود وضع احتمالی را در پی خواهد داشت، با مواد ۲۰ گانه توافق نمودند.